Είναι επείγουσα ανάγκη να πετάξουμε τις μάσκες, τα προσωπεία. Να γίνουμε απλοί όλοι μας, για να μπορέσουμε να απλώσουμε χείρα βοηθείας χωρίς να παρεξηγηθούμε, χωρίς να δημιουργήσουμε προβλήματα, αλλά να βοηθήσουμε αληθινά και διακριτικά ο ένας τον άλλο. Να αφήσουμε κατά μέρος τις κουτοειρωνίες, τα πειράγματα, τις εξυπνάδες και να χρησιμοποιήσουμε ό,τι καλό, ό,τι τάλαντο μας έδωσε στον καθένα ο Θεός για το καλό όλων. Απλή, άδολη αγάπη…
Αδέλφια που έχουν χρόνια να μιληθούν, θα πρέπει να δώσουν τα χέρια, για να γκρεμιστούν τα κάστρα του διαβόλου που ύψωσε γύρω από την καρδιά τους. Η χαρά και η ευλογία του Θεού θα ανθεί και στους αντιπάλους, αλλά και σε όλο τον περιβάλλοντα χώρο. Το περιβάλλον δεν πρόκειται να σωθεί διαφορετικά, παρά με την εις αλλήλους αγάπη. Από τους ανθρώπους απλώνεται σ’ όλη τη φύση.
Π.Σαράντης Σαράντος
Απόσπασμα από την επιστολή <<Αποκλειστικό για τα…παιδιά μου…
Υ.Γ Θέλω να σου πω κάτι για τον π. Σαράντη, τον παππούλη μας.
Πήγαινες την ζωή σου όλη, σαν ένα παζλ διαλυμένο σε κομμάτια. Άλλα ολόκληρα, άλλα τσαλακωμένα, άλλα σπασμένα και μέσα στην εξομολόγηση του τα έδινες.
Και αυτός, τα κομμάτια του παζλ τα έπαιρνε. Υπομονετικά και με προσευχή τα συναρμολογούσε. Τα στραβωμένα και τα τσαλακωμένα τα ίσιωνε, τα σπασμένα τα κολλούσε, και άκου τώρα, και για να σε φτιάξει πάλι άνθρωπο αν σου έλειπαν κομμάτια από το παζλ, τότε τα…δημιουργούσε!
Αυτός ήταν!
Το καταλαβαίνεις αυτό;
Τίποτε άλλο.
Την ευχή του να έχουμε.
χ.
Ψήγματα Ορθοδοξίας 